Goedenavond allemaal,

Dit is waarschijnlijk ons laatste berichtje vanaf onze wereldreis alweer. Watis de tijd omgevlogen. Als we echter onze foto's terugkijken zien we hoeveel we meegemaakt en gezien hebben de afgelopen maanden. We zitten nu in Ulan Batar, door de locals Ubi genoemd. We zijn gisteren teruggekomen van een zesdaagse tocht door de Gobi Desert. We bleken maar met zn tweeen op de tour te zijn en hadden 1 gids en 1 driver, wat een luxe. Hetzijn jonge gasten (Hoso en Sukhee), dus dat was wel gezellig. Normaal gesproken spreekt alleen de gids Engels, maar onze driver Sukhee sprak ookeen aardigwoordje Engels en had zelfs wat Nederlandse woorden geleerd van andere toeristen; wij hebben in zijn vocabulair 'Niet lullen, maar poetsen' toegevoegd ;-)Echt een aardige, slimme gast, maar hijheeft niet door kunnen leren en is daarom maar 'driver', maar hij wil graag gidsworden en is dus hard aan het werk met zn Engels. De eerste dag zijn we vanuit Ubi (waar 60% van de bevolking woont)naar de middle Gobi provincie gereden. Zodra je Ubi uit bent kom je al gelijk in het uitgestrekte lege landschap terecht en na 150 km was de verharde weg afgelopen en gingen we over de zandweggetjes verder. Dat was behoorlijk hobbelen, maar gelukkig hadden we de ruimte in de8 persoons jeep met z'n 4en. Onderweg kwamen we al de eerste kuddes schapen, geiten, paarden en kamelen tegen. Ons kamp in letterlijk de middle of nowhere waar we zouden overnachten lag tussen de prachtige rotspartijen. Aangezien het hier nog geen hoogseizoen is waren we de enige in ons kamp. We zijn een stuk gaan lopen naar een kamelenkudde die we in de verte zagen lopen en hebben deze dieren een tijd bewondertvanaf een rots. Wil heeft een India al een keer 3 dagen op een kameel gezeten, maarSanne kan zicheen kameel alleen herinneren van het circus. De kamelen schijnen een maand zonder water te kunnen, bizar he. Nadat Wil nog even gevoetbald had met een jongetje van de familie die het kamp runde hebben we heerlijk gegeten. We hadden veel horror verhalen gehoord over het eten in mongolie, maar ons eerste maaltje was boven verwachting. Vooral de aardappel-bietjessalade gaan we zeker nog een keer thuismaken. Later bleek het een vegetarisch kamp te zijn, wij kregen echter als hoofdgerecht schapenvlees dus dat was wel weer een beetje apart ha ha! Na een prachtige zonsondergang was het tijd om te gaan slapen in onze ger tent (dat is een typische mongoolse tent). We hadden gehoord dat de zonsopgang ook erg mooi was, dus om 4.30h stond Sanne netjes naast haar bed. Wil vond het nog een beetje vroeg, dus Sanne ging alleen op avontuur uit. Toen ze het kamp wilde verlaten om vanaf een rots te kunnen gaan kijken kwamen er echter 3 blaffende honden op haar afgerend. De 1 keer hondenbijt ervaring was genoeg om snel weer terug te rennen naar het kamp en vanaf daar de prachtige zonsopgang te bekijken. De volgende dag zijn we naar de South Gobi provincie door gereden(de echte Gobi desert). Onderweg kwamen we een trekkende nomade familie tegen. Op de kamelen drijven ze het vee mee en met een auto nemen ze de ger tent en inhoud mee op zoek naar een nieuwe plaats om ong. 2 weken te staan. Er groeit een soort gras (lijkt een beetje op bieslook)in de woestijn, maar niet al te veel.

Die avond zouden wij ook slapen bij een nomade familie. Wij vroegen ons af hoe ze de nomade familiezouden vinden waar wij zouden gaan slapen (ze verplaatsen immers elke twee weken inthe middle of nowhere). Toen we deze intelligente vraag stelde moesten onze gids en driver erg hard lachen. Wait en you will see...Toen we blijkbaar in de buurt waren ging onze driver gewoon bellen?? Echtongeloofelijk gewoon netwerk hier! Wij dachten nog aan een rooksignaal, maar ze zijn toch aardig modern hier.De nomadefamilie heette ons welkommet een kopje thee met kamelenmelk, is een beetje zout maar smaakt prima. Ze waren druk bezig om devachtde kamelen af teknippen. Heel de familiehielp mee, incl. kinderen en oma. Nooit geweten datkamelen zoveel herrie kunnen maken en zo stinken. De kleine kamelen kregen na de knipbuurt ook nog een brandmerk en een knip in hun oor, zodat men weet bij welke familie ze horen aangezien al het vee gewoon los rondloopt.

's avonds in de ger tent maakt de moeder een soort bami met wederom schapenvlees (we hebben in ons leven nog nooit zoveel schapenvlees op). We hebben een fles wodka meegenomen en zoals het hoort in hun cultuur geven we de fles aan de vader des huizes, die vervolgens iedereen een glaasje geeft. Sanne moet nog even wennen aan de sterke wodka en dat vindt de familie erg grappig. Na het eten leren we een typisch mongools spel met hoe kan het ook andersschapenbotjes. Het ene spel heet schaap, geit, kameel, paard en het andere paardenrace. Samen met de kinderen van de familie spelen we dit spel tot er een klein zandstormpje komt opzetten en we allemaal lekker gaan slapen in de ger tent (we hebben samen een eigen tent, wat een luxe he en de wc is ook erg groot namelijk de hele woestijn om ons heen ;-) De volgende dag ontbijten we metsoep met jawel schapenvlees. Gelukkig is er ook wat brood, want de soep om 8h trekken we echt niet met onze NL maagjes.

We bezoeken die dag een valei, waar tussen ineens een heel ander landschap blijkt te zijn. Rivieren, gras, bloemen en aan het eind van de hike komt de verrassing van de dag; een gletsjer. Hoeraar is dat midden in een woestijn? Het is hier gewoon erg koud in de winter (-40) en dus is er tot juli een gletsjer tussen de bergen. We zijn dus nog net op tijd! We slapen die avond in een ander kamp, waar wekunnen douchen (dat waardeer je wel na 3 dagen)! Sanne maakt een ronde om het kamp en ziet drie mannen om een schaap staan. Sanne blijft geinteresseerd even staan kijken. Ze snijden zn buik open. Sanne dacht nog misschien een lammetje wat eruit moet of misschien is hij ziek. Even later wordt haar duidelijk dat ze het schaap geslacht hebben. De gids legt later uit dat ze het hard eruit snijden om geen bloed te laten vloeien en het dier zonder pijn te kunnen laten sterven. Hoort ook bij de ervaring van de Gobi desert zullen we maar zeggen. 's avonds drinken we de beste wodka van Mongolie met de gids en driver, lekker maar Wil kan er helaas niet van slapen 's nachts. De volgende dag bezoeken we de zandduinen (waar Sanne eentochtje maakt op een kameel, je moet alles een keer geprobeerd hebben in je leven toch?), de zandkliffen en een gobi bos. Ons wordt inmiddel wel duidelijk dat de Gobi desert veel meer is dan een woestijn, het is ontzettend divers.

We drinken een glaasje gefermenteerde kamelenmelk. Dat is erg populair hier, maar wij houden het toch liever bij de thee met kamelenmelk. 's avonds slapen we in een kamp vlakbij een (verwoeste tempel). Tijdens het communistische regime zijn 797 tempels verwoest van de 800 in totaalen 50.000 monniken vermoord. In 1990 is Mongolie na een (redelijk) vreedzame revolutie een democratisch land geworden. Toch best knap voor zo'n land(je) tussen het grote communistische rusland, china, vietnam en camboja. Ze zijn langzaam aan alle tempels weer aan het opbouwen nu. Ook horen we van onze gids dat er geen bomen meer gekapt mogen worden en worden er nieuwe bossen aangelegd. De dag erna gaan we naar een kamp nabij de oudste stad van Mongolie. We maken een prachtige hike door de valei en bergen. Alle paardenkuddes hebben jonge veulens (paardenmelk is ook erg populair hier). Dit is het eerste kamp waar we andere toeristen tegen komen (de andere kampen waren helemaal leeg gelukkig). In de stad ligt 1 van de tempels die niet verwoest is. Het is een prachtige tempel in tibetaanse stijl, waar we een interessante, uitgebreide uitleg krijgen over het boeddhisme. De monniken lezen hardop uit boeddhistische boeken en maken muziek met instrumenten. Prachtig om naar te luisteren; we hadden hier wel uren kunnen blijven zitten om te luisteren. Na de lunchvertrekken we alweer naar onze laatste slaapplaats bij een nomade familie. De familie staat in een andere, groenere provincie prachtig tussen de bergen. Het is een 'rijke' nomade familie; ze hebben 850 dieren in hun kudde. Ze zijn net verplaatst, dus zijn alles nog aan het opbouwen. We gaan ondertussen de naastliggende berg beklimmen en hebben een prachtig uitzicht over de heuvels. Zittend op de berg en genietend van het uitzicht op niks en de stilte om ons hebben zeggen we tegen elkaar; als we straks in NL een keer 'stress' hebben dan moeten we gewoon terugdenken aan dit moment.....

De nomadefamilie gaat 's avonds naar een gratis concert. Het blijkt georganiseerd te zijn door een politieke partij (terwijl de verkiezingen pas in 2012 zijn). Natuurlijk willen wij dat ook meemaken. In een zaaltje zitten vier politieke figuren een tijdje in het mongools campagne te voeren. Eindelijk zijn ze uitgepraat en komen er 2 bekende artiesten op het podium. Helaas blijkt het geen leuke dansmuziek en houden we het na een uurtje gezien en drinken we nog een glaasje wodka in de ger en kaarten we wat. De volgende dag is het helaas tijd om terug te gaan naar Ubi; terug naar de drukte. We beseffen echt dat we genoten hebben van de rust en de ruimte in de desert. Gelukkig hebben we nog een paardrijtocht voor de boeg morgen en gaan we weer de natuur in. Vandaag een relax dagje in Ubi doorgebracht. Toen we op onze schone was zaten te wachten werden we gevraagd voor een fotocampagne met de mongoolse politie, erg grappig.Twee uitersten op 1 dag; aan het eind van de middag worden we bestolen. Sanne's handtas is opengesneden en haar mobiel is eruit gestolen, bizar he.Gelukkig een oude mobiel, maar het betekend wel dat we helemaal niet meer bereikbaar zijn per telefoon nu. En we hebben ons al die 6 maanden zo veilig gevoeld en nuwordt je ineens zo argwaanend terwijl je dat helemaal niet wilt zijn...maar ja niks aan te doen.

Morgen gaan we dus 3 dagen paardrijden, daarna nog 1 dagje Ubi en dan gaan we de trein in richting Moskou....Nog 10 daagjes dus....We zitten vier dagen in de trein, dus waarschijnlijk hebben we nog wel even tijd voor een kort terugblikje op onze reis voor op de site (top 10-en).

Thanks weer voor alle leuke berichtjes en tot over 10 daagjes......

Wil & San