Hallo allemaal,

Helaas zit onze reis in Nieuw Zeeland er al weer bijna op. We hebben ontzettend veel gezien, waardoor de maand ook echt is omgevlogen! We hebben echt een mooie tijd gehad hier, maar kijken stiekem ook wel uit naar het warme Vietnam. Het is hier nu namelijk echt herfst geworden en dan is het toch behoorlijk koud 's nachts in je campertje. We brengen onze laatste dagen in Nieuw Zeeland door in Kaikoura. Een mooi plaatsje aan de zee waar je aan de andere kant uitkijkt op de besneeuwde toppen van de Alpen. We willen hier graag nog de walvissen gaan spotten die hier door de diepte van de zee en de koude Antartica zee stroom vlakbij zitten. Toen we vanochtend gingen boeken vertelde ze echter dat de tochten de afgelopen drie dagen geannuleerd zijn vanwege de onstuimige zee. We hebben voor morgen en anders voor zondag een plekje gereserveerd, dus we gaan duimen dat de zee zich een beetje koest houdt!

Ons vorige verhaal stopte op het moment dat we de dag erna de Tongariro Alpine Crossing gingen lopen. In de shuttle bus op weg waarschuwde de chauffeur nogmaals dat je goed voorbereid moet zijn en hij vond Sanne's spijkerbroek er niet goed voorbereid uitzien ha ha! Op zijn advies maar een regenbroek geleend, maar gelukkig kwam al snel de zon door en hebben we een prachtig uitzicht op Mt, Ngauruhoe (Mount Doom uit Lord of the Rings). Wilbert twijfelt nog even of hij deze ook nog gaat beklimmen (3 uur extra lopen), maar we besluiten om maar de reguliere route te vervolgen in de wetenschap dat we nog 6 uur te gaan hebben. De rest van de tocht is soms behoorlijk pittig (ik snap helemaal wat je bedoeld Lenneke), maar de uitzichten op de vulkanen zijn meer dan de moeite waard. Alle karters zijn gevuld met water, dat een hele mooie blauwe kleur heeft. Kan nu wel zeggen dat wij dit de mooiste eendaagse wandeling in Nieuw Zeeland vonden! Je moet wel een beetje geluk hebben met het weer, want de volgende dag worden we (met spierpijn) wakker en is het zo mistig dat je niks had kunnen zien! We laten de mist snel achter ons en vertrekken richting Wellington. Dit is de hoofdstad van Nieuw Zeeland en blijkt een bruisende stad te zijn. We bezoeken het te Papa museum (het nationale museum van Nieuw Zeeland). Het blijkt naast het feit dat het gratis toegankelijk is ook een prachtig museum te zijn met een hele indrukwekkende fototentoonstelling van Brian Brake (echt een aanrader voor de fotoliefhebbers). Het museum is zo groot dat je er wel dagen zou kunnen doorbrengen, zoiets zouden we ook echt in NL moeten hebben. De volgende ochtend pakken we de boot naar het Zuidereiland. Door de prachtige fjorden komen we aan in Picton. Vlakbij Picton ligt het de Malbourgh wijn streek (een van onze favorieten), dus daar moesten we zeker een kijkje gaan nemen. Vooral bij wijnhuis Forrest heerlijke wijnen geproefd in een mooie tuin met lekkere hapjes erbij. Angezien Sanne de bob was die dag had ze maar een klein beetje geproefd van alles en dat was maar goed ook, want een stukje verder op stond de politie al klaar met een alcohol controle (1e keer in haar leven dat ze moest blazen ha ha). Nou ja blazen, je moest 1,2,3,4 zeggen?? Duurde even voordatze dat doorhad

We komen die middag aan in het Abel Tasman National Park waar we gelijk een kayak boeken om de volgende dag een tochtje te maken. 's Ochtends na een lange instructie mogen we dan eindelijk gaan freedom kayaken. Erg mooi om de het National Park vanaf het water te zien. We varen langs de kliffen en eilanden, waar een zeehondenkolonie zit. De zeehonden vinden de kayaks maar wat leuk en zwemmen eronder door en op een gegeven moment springt er bijna eentje bij Wilbert achterop. Hij is niet bang voor pijlstaartroggen, maar vond dit toch iets minder geslaagd ha ha! Op een strandje mochten we de kayaks achterlaten en zijn we terug gelopen naar onze camping. Al met al een onvergetelijke dag (thnx voor de tip Em & Frank).

We vervolgen onze reis richting het noordelijkste puntje van het Noordereiland, de Farewell Spit. Tijdens een wandeling langs de kust zien we honderen zwarte zwanen (dat had jij echt prachtig gevonden mam). s Avonds op een mooie camping aan het strand gerelaxt en een gezellige avond met een local (Paul) beleefd. Hij had zelf bier gebrouwd en daar hebben we van genoten. Hij heeft jaren voor de DOC gewerkt en is nu rond de 70 en maakt nog steeds de meest bizarre wandelingen. Leuke man! We trekken verder naar het zuiden richting de gletsjers. Op een DOC camping aan een lake ontmoeten we twee leuke stellen uit Tjechie, waarmee we 's avonds helaas ter vergeefs nog een zalm proberen te vissen in het lake. De volgende dag maken we met de Tjechende Alex Knobwandeling op advies van de DOC. Het blijkt wederom een behoorlijk pittige track (3 uur stijgen), maar eenmaal bovenop de berg is het uitzicht naar de Frans Jozef Glacier meer dan de moeite waard. Het isniet zo indrukwekkend als dePerrito Moreno, maar we hadden het zeker niet willen missen. Na drie uur pittig dalen (ja we hebben echt nog geen seconde spijt gehad van het feit dat we onze wandelschoenen hebben meegenomen) gaan we naar wederom een DOC camping aan het strand waar we 's avonds genieten van een mooie zonsondergang.We hebben tot nu toe erg veel geluk met het weer (nog geen regen gehad), maar van de sandflies worden we wel een beetje gek. Het zijn hele kleine vliegjes die je echt aanvallen en de bultjes jeuken nog erger dan muggenbulten. Het schijnt alleen maar erger te worden op het Zuidereiland jippie

We krijgen een melding dat onze internettijd er weer bijna op zit, dus de rest van onze ervaringen op het zuidereiland houden jullie nog van ons tegoed! We horen dat jullie inmiddels ook lekker weer hebben en zelfs al aan het BBQ-en zijn geslagen in het park, goed om te horen!

Tot snel met hopelijk een mooie foto van een walvis staart!

Groetjes van ons!