Buenos Dias,

Imiddels hebben we al weer heel wat kilometers per bus (in totaal hebben we al 120 uur in de bus gezeten

, ja Lein wij zijn nog niet overstag gegaan om meer te betalen voor een vliegtuig ha ha)en boot afgelegd en dus ook weer supergave dingen gezien en meegemaakt!De laatste keer stonden we op het punt om de Navimag boot te nemen van Puerto Natalles naar Puero Montt. We hadden een vierpersoonshut geboekt en bij de check in bleek dat we waren ingedeeld bij 2 denen die we al eerder waren tegengekomen in El Calafat. Hele aardige mensen, maar ze stoppen echt niet met praten. Vier dagen in 1 hut leek ons toch wat veel van het goede en na wat lief lachen naar de incheck meneer boekte hij de denen over en hadden we de hut voor ons zelf alleen en dat was maar goed ook want je kon je kont niet keren zo klein was de hut. ´s Avonds aan de bar natuurlijk gelijk een lekkere pisco sour (nationale drankje van Chili) gedronken en gelijk aan de praat geraakt met wat iets later bleek een Fries (Micha) uit Hinderlopen. Na wat drankjes zijn we ons bed ingedoken om om 7.00h gewekt te worden voor het onbijt met heerlijke keiharde broodjes mmm. Voor de zekerheid hebben we toen een pilletje tegen zeeziekte ingenomen, maar dat was geen succes. Bij de infomeeting zaten we allebei te slapen. Micha had ons allang voor gek verklaard dat we pillen gingen innemen tegen zeeziekte, watjes he die randstedelingen. Nadat we pil-en zeeziekte loos waren hebben we voor op de boot uren dieren staan spotten samen met de gids en de Ierse Rose en de Nederlandse Vosse. En niet voor niks want na dolfijnen, zeeleeuwen, albatrossen, otters was het dan zover we zagen een walvis in de verte!! Met een twee meter hoge waterfontijn zagen we hem in de verte aankomen en hij kwam nog redelijk dicht bij onze boot ook waardoor we een stuk van zn rug konden zien. Wow wat een gave ervaring was dat! De andere walvissen die we later zagen bleven verder bij de boot vandaan, dus het was echt een unieke ervaring! Na al dat spotten in de kou was het wel tijd voor een heerlijke warme chocolademelk met rum mmm. De laatste avond hebben we met zn allen nog een dansje gewaagd op de dansvloer, maar wat voelje je houterig bij al die zuid amerikanen zeg, wat kunnen die dansen! Al met al waren het vier super leuke dagen op de boot en was het weer tijd om aan landte gaan.Wehadden voor ´s avonds al een bus geboekt naar Vinadel Mar, dus we hebbenoverdag samen met Micha een beetje rondgehangen in Puerto Montt en heerlijke zalm gegeten in een houten huisje aande haven. De volgende dag kwamen weaan in Vina del Mar aan de kust van Chili. We hadden hier al een kamer geboekt in hetCarlos en Gisela house. Na een warme ontvangst door deze Chileense familie met een zoon die net in Amsterdam was geweest en ons vol trots zijn wietasbak liet zijn hebben we heerlijk een duik genomen in het zwembadje. Al snel hadden we ook de BBQ gespot envervolgens hebben we elke avond heerlijke steaks en vis van deBBQ gegeten.De volgende dag zijn we natuurlijk een bezoekje gaan brengen aanValparisso(een stadje naast Vinadat op de werelderfgoedlijst van Unesco staat).Nadat we wat infohadden ingewonnen bij de Tourist info (er zijn namelijk ook delen van de stad, oa de haven, waar je beter niet kunt komen ivm veiligheid) zijn we heerlijk rond gaan slenteren door de kleine straatjes, waar allerlei kunstenaars mooie muurschilderingen hebben gemaakt en muzikanten op pleintjes muziek aan het maken zijn. Wat een verrassing deze wijk! Jap en Ireen; jullie zouden dit ook echt gaaf vinden, wat een creatieve mensen hier! De volgende daghebben wefietsen gehuurd samen met de Canadesen uit hostel (Erica, Lee, Sebastian en Maries) en zijn we lekker langs de kust gaan fietsen. Na een heerlijke lunch aanhet strandmet een completa (dat is een soort hotdog met advocado en veel teveel mayo, en dat eten alleChilenen) zijn we weer teruggefiets naar Vina.´s Avonds hebben we de busgenomennaar San Pedro de Atacama, dit plaatje ligt helemaal in het Noorden van Chili envlakbij de grens met Bolivia en natuurlijk een perfecte uitvalsbasisomde zoutvlaktes inBolivia te bezoeken! We hebben hier zoveel goede verhalen over gehoord, datwe het niet over ons hartkonden verkrijgen om deze niet tebezoeken. Met een 4x4 jeep zijn we ´sochtends vroeg vertrokkenvan San Pedo de Atacama (ong.2500 meter hoog) naar de grens metBolivia(ong.4000 meter hoog). In onze jeep zaten ook de Spaanse Alfonse en de Zwitserse Sonja en Roland(ja Ro je hebt naamgenoten in Zwitserland) en onze chauffeur was de oude Pedro die gelukkig rustig en voorzichtig deed op het hobbelige zand.Bij degrens bleek dat we voor de zoveelste keer een exit formulier kwijt waren (we worden toch iets te relax), maar dankzij de Spaanse Alfonse deze keer gelukkig geen problemen. We moeten echt Spaans leren, alles is dan 100x makkelijker hier. De woestijn van Bolivia is 1 van de droogste gebieden ter wereld, maar daar hebben wij weinig van gemerkt. Het is hier namelijk regenseizoen en op de toppen van de bergen lag sneeuw en er lagen veel grote plassen water. Op de eerste dag door het adembenemende landschap hebben we de berg met de 7 kleuren bezocht, gezwommen in de warm water bronnen en de geisers bekeken. De geisers waren op 5000 meter hoogte en omdat we wel klaar waren met de pillen hadden we geen hoogteziekte pillen meegenomen. Gelukkig had de Pedro coco leaves bij zich (dit is legaal in Bolivia) en door hier op te kauwen voel je je beter op deze hoogtes. Helaas hielpen deze voor Sanne niet en is zij gelijk haar bed ingedoken op het kamp (4000 meter hoog). Wil voelde zich die dag nog goed, maar had ´s nachts geen oog dicht gedaan door de enorme druk op zn hoofd. Met als gevolg dat Sanne de volgende dag weer het vrouwtje was, maar Wilbert helaas niet het mannetje. Ja je moet er wat voor over hebben, reizen is niet alleen maar feest! We zijn deze dag verder door de woestijn gereden langs de tree stone en veel mooie meren met flamingo´s! Ook de lama´s duiken steeks vaker op in de woestijn! Echt super bijzonder om al deze dieren in het wild te mogen bewonderen! ´ S avonds overnachten we in Uyuni, een stadje in Bolivia. Wat een andere wereld dan Chili en Arengentinie. Deze landen zijn vergeleken met Bolivia redelijk westers. Na een lekkere douche en een nachtje redelijk slapen vertrekken we de volgende dag naar de zoutvlaktes. Bij aankomst hebben zijn we een klein beetje teleurgesteld. De zoutvlakte staan door de regen onder water (10 cm) en door de bewolking lijkt het gewoon een meer. Maar dan breekt gelukkig de zon door en schittert het zout onder het water en reflecteren de bergen en wolken in het meer. Adembenemend mooi! Na een mooie wandeling over de zoutvlakte en wat grappige fotomomenten vertrekken we op het dak van de jeep richting een Boliviaans dorpje, waar Sanne het niet kan laten om lama beenwarmers te kopen (zijn zo lekker warm)! Samen met drie Chileense broers vertrekken wij als enige terug naar S.P. de Atacama. Na een nachtje slapen in deafgelegen klein stadje tussen de lama´szijn we weer terug in dit oude stadje. We besluiten om de bus te nemen naar Salta de volgende dag! We hebben gehoord dat je hier mooi kunt paardrijden en Sanne als paarden liefhebster moet toch een keer op een gaucho paard gereden hebben. Morgen is het zover, dangaan we 2 dagen debergen in metde paarden!Voor de liehebbers; Sanne zal een filmpje van Wilmaken op een paard voor het thuisfront! Wordt vervolgd....

Super leuk om jullie berichtjes te lezen trouwens! Rianne, thanks voor de extra fotoruimte! Helaas lukt het niet om via de Ipad foto´s op dit weblog te zetten. Als we weer een cdtje gebrand hebben zullen we weer wat foto´s online zetten.

Buenos noches!

Groetjes van ons!