Cultuur- en klimaatschokje....

Hallo!

Thanks voor al jullie leuke, enthousiasteberichtjes! We lezen net op internet dat het bij jullie al hoogzomer is, lekker hoor! Bij ons is het inmiddels ook behoorlijk warm (35 graden) met een hele hoge luchtvochtigheid. We zitten nu namelijk in Cambodja! Stond niet op de planning, maar na alle mooie verhalen die we over de Ankor tempels hebben gehoord konden we het voor de verandering weer eens niet over ons hart verkrijgen om dit land te bezoeken en we hebben er nog geen seconde spijt van gehad!

Een week geleden inmiddels alweer zijn we van Auckland naar Hong Kong gevlogen, een vlucht van maar liefst 11 uur (gelukkig waren er goede films aan boord, o.a. 127 hours wat echt een aanrader is). Vooraf hadden we al geprobeerd om een hostel te boeken in Hong Kong, maar alles zat vol of was 150 euro per nacht voor de nachten die wij wilden boeken. Bij aankomst bleek waarom, er was een of andere elektronica beurs waardoor alle hotels en hostel vol zitten danwel kamers aanbieden tegen extreem hoge prijzen. We kwamen om 22h in de stad aan dus heel veel tijd hadden we ook niet om te zoeken. Gelukkig kwamen we een meisje tegen die een nieuw, leegstaand appartement had en waar we voor 75 euro (!!!) per nacht konden slapen in een kamer van 3 bij 3 met een matras op de grond. We hebben in kleine kamers geslapen, maar dit sloeg echt alles. Gelukkig was wel alles nieuw en netjes, dus toen we eenmaal in ons bedje lagen hebben we wel heel hard moeten lachten om de situatie. De volgende dag zijn we na een ontbijtje bij een namaak starbucks de stad in gegaan. Echt een mega drukke stad met overal reclamelichten en geuren van eten.1 ding was duidelijk: we zijn in Azie. Na een visa voor China geregeld te hebben via een reisbureau, waar al het personeel (10 man)in koorbye bye zegt als je de winkel verlaat (klinkt waarschijnlijk heel stom maar we hebben echt in een deuk om ze gelegen). Vervolgens heerlijk geluncht bij een tentje waar alleen maar locals zaten. Ze geloofden niet dat we met stokjes konden eten en kwamen steeds bestek brengen. Gelukkig gingen de noodles prima na binnen met stokjes (dat krijg je na al elke week susho eten). 's Middags waren we helemaal in de shop mood, maar helaas bleek Hong Kong toch niet zo goedkoop als gedacht. 's Avonds een ferrytocht gemaakt over de rivier die langs de skyline met wolkenkrabbers van Hong Kong vaart. Elk gebouw was helemaal verlicht (schijnt 500 euro per uur aan energie te kosten) en ook onze NL trots Philips stond er tussen. Elke avond is er een laser- en muziekshow bij de skyline, dus na de ferry hebben we deze show gekeken vanaf de kade. Een mooie afsluiting van onze eerste dag in Hong Kong. De tweede dag zijn we door de chinese buurt gelopen en hebben we een paar mooie pedoga's (soort tempels) bezocht, die gevuld zijn met heerlijke wierrook geuren. 's avonds hebben we de beroemde hot pot gegeten. Dit is een grote bak soep die ze op tafel zetten op een kookplaat en daarin kan je vis, vlees en groenten garen. Een soort van fondeu alleen dan met soep. Je krijgt tomatensoep en een hele pittige soep. De piitige soep was even wennen, maar als je mond na 5 min. gewend is is het heerlijk. De vis kwammet kop en staart op tafel en toen we klaar waren (en dus het hoofd en de staart nog hadden liggen) keken ze ons een beetje raar aan en gooiden ook deze nog in de soep. Volgens Wilbert was het nog lekker ook

De volgende dag was het alweer tijd om door te vliegen naar ons volgende bestemming Ho Chi Minh inVietnam. Ons hotel (Duc Vuong) bleek echt super te zijn. Met als moto 'We are family' wordt je gastvrije ontvangen alsof je in het Hilton verblijft en dat in een 2 sterren hotel voor 22 dollar per nacht (incl. ontbijt en diner). Als je nog een gastvrijheids training zoekt, niet naar de efteling gaan gewoon een retourtje Ho Chi Minh boeken. Wilbert stond al te trappelen om een maatpak te bestellen en zo gezegd zo gedaan. Zondag is de passessie, dus we zijn erg beniewd! 's Avonds in het hotel op het dakterras gegeten en gezellig gekletst met een aantal australiers. De volgende ochtend naar het War museum geweest. Een hele indrukwekkende fototentoonstelling die vooral de slachtoffers onder de bevolking laat zien. Als gevolg van de chemicalien die de amerikanen gebruikt hebben worden er nog steeds kinderen geboren met verschrikkelijke lichamelijke afwijkingen. Het is erg verdrietig om te zien, maar wel goed om te beseffen wat de bevolking in dit land nog maar relatief kort geleden heeft moeten doormaken. We eten weer heerlijke noodles in een lokaal restaurantje, drinken biertjes voor helemaal niks (50 euro cent voor een kan) en nemen aan het eind van de dag een heerlijke voetmassages. Eindelijk goedkope massages, daar heeft Sanne drie maanden op gewacht! 's avonds is het karaoke avond in ons hotel en het personeel van het hotel danst er vrolijk op los, echt heel grappig! Wij moeten helaas vroeg ons bedje induiken, want om 7 uur de volgende dag vertrekt onze bus richting Phnom Penh in Cambodja.

Na een busreis van 7 uur tussen allemaal Cambodjanen komen we aan in Phnom Penh. Als we al dachten dat het warm was in Vietnam, dan is het hier echt helemaal niet normaal. Je blijft gewoon zweten, ook al zit je stil. Na een verplicht bezoekje aan de allervriendelijkste (not) ambassade van Vietnam voor ons visa terug gaan we lekker de stad in. 's Avonds willen we op advies van Marjolein gaan lunchen bij Friends (restaurant gerund door straatkinderen), maar helaas is dat dicht vanwege het Cambodjaanse nieuwjaar. Uiteindelijk belanden we in een lekker BBQ restaurantje. De volgende dag gaan we met de bus door naar Siem Riep, waar de Angkor tempels vlakbij liggen. In de bus ontmoeten we een leuk stel uit Polen (Marc en Justina), waar we ervaringen mee uit wisselen en morgenavond gezellig een hapje mee gaan eten. In Siem Riep staat de guesthouse tuk tuk al op ons te wachtenen belanden we weer in een super hostel (Happy guesthouse) gerund door een familie. De volgende dag (gisteren) hebben we fietsen (ja je bent NL of niet toch) gehuurd en hebben we o.a. de Ankor Wat, Bayon en Ta Promh tempel bezocht. Echt bijzonder om in deze tempels rond te lopen, die midden in de jungle liggen. Moe maar voldaan kijken we 's avonds met een lekker Ankor biertje terug op deze bijzondere dag! Vanochtend zijn we naar de zonsopgang gegaan bij Ankor Wat. Helaas was het wat te bewolkt (dus morgenochtend een herkansing) en hebben we een aantal mooie boedha beelden naast de tempels bezocht. Vanmiddag het stadje ingegaan naar de markt en Wilbert een Tommy polo gescoord heeft en Sanne een sjaaltje en een cambodjaanse broek (oftewel een drollenvanger

). Morgen hebben we een tuk tuk voor een dag gehuurd en gaan we tempels bezoeken die iets verder weg liggen, maar zeker het bezoeken waar schijnen te zijn!

Inmiddels smelten we bijna weg achter de computer, dus we gaan een koude douche nemen! Geniet van de paasdagen & van het mooie weer!

Groetjes!

Afscheid van een mooi land...

Hoi!

Hier nog even een kort berichtje van ons! Vanochtend heerlijk ontbeten in het zonnetje met een fruitsalade uitkijkend op de besneeuwde toppen met een strakblauwe lucht daarboven

. Het besef begint nu wel te komen dat we morgen toch echt vliegen naar Auckland om vervolgens door te vliegen naar Hong Kong. We kunnen goed begrijpen waarom jullie (Irene en Rico) het zo naar jullie zin gehad hebben hier!

We hebben geluk gehad met de whale watching! De zee was (relatief gezien) rustig genoeg en we konden dus de zee op! Het waren alsnog behoorlijk hoge golven, maar dit en het wachten werd beloond. Na 45 min. zagen we de eerste sperm whale op maar 15 meter afstand van onze boot. Erg bijzonder om zo groot dier van zo dichtbij te kunnen bewonderen. Na een tijdje naast onze boot gezwommen te hebben nam hij een duik en kwam zijn staart boven water! Een mooi fotomomentje dus! Gelijk daarna gaf de meetapparatuur in de boot aan dat er nog een walvis in de buurt zat en hebben we er nog een kunnen bewonderen. Nu snap je wel dat de walvisvaart echt zielig is. Ze kunnen redelijk eenvoudig walvissen traceren en de dieren zijn dan echt bijna kansloos. Gelukkig jagen ze in NZ niet meer op walvissen. Op de terugweg nog langs een groep van rond de 70 hector dolfijnen, die echt alle kanten op sprongen. Wat een grappige dieren zijn dat! Gisteren nog een mooie wandeing gemaakt langs de kust en gezellig gekletst met een NL vader en zoon die samen door NZ trekken.

De laatste keer waren we in Wanaka gebleven met ons verhaal, dus dat zullen we nog even afmaken. N Wanaka zijn we doorgereden naar Queenstown. Het is voor het eerst echt verschrikkelijk weer dus we duiken de pub in om bij de open haard lekker biertjes te gaan drinken. Aan het eind van de dag de wereldberoemde? Fergburger gegeten. Nooit van gehoord, maar wel erg lekker! De volgende dag is het weer gelukkig weer iets beter en rijden we door naar een DOC campsite. Wilbert maakt eindelijk zijn lang verwachte kampvuur, dat uiteindelijk zo warm is dat het de volgende ochtend nog zo gloeit dat onze duitse buurman er zijn melk op warm maakt. We besluiten de volgende dag samen met onze duitse buurman een deel van de routeburn track te lopen. De duitser gaat hem helemaal lopen, maar keren naar 9 km om, want morgen moeten we terug zijn in Queenstown voor de geboekte paraglide vlucht! We vonden toch dat we iets met adrenaline in dit land moesten doen, want daar staat het toch ook bekend om. Als we op de Coronet Peak staan is het dan zover. Wilbert rent zodra er wind is samen met zijn piloot de berg af. Daarachter volgt Sanne met haar piloot. De afsprong gaat heel relaxed en daarna is het ook heerlijk zitten in de paraglide en kun je alles rustig bewonderen. BIj de landinggooien ze er nog wat avontuurlijke draaien inen staat Sanne alsnog even na te shaken op de grond! Geweldige ervaring met een leuk filmpje om nog eens na te genieten en dus absoluut niet eng! Na aflloop besluiten we om onszelf om maar te verwennen met een heerlijke sushi lunch op advies van onze piloten! Heerlijjk!

We vervolgen onze reis naar Milford Sound in het zuiden. In te Anau bekijken we een mooie film over de fjorden als voorproefje Het begint steeds harder te regenen als we richting Milford Sound rijden, maar zoals we al gehoord hebben is het dan juist prachtig hier omdat er dan echt overal watervallen van de bergen afkomen. We overnachten vlakbij Milford Sound en boeken voor de volgende dag een tochtje op het water. De volgende dag is het mooi weer en genieten we op de boot van de fjorden, watervallen en regenbogen. We zijn al een beetje verwend door de fjorden in Noorwegen, maar ondanks dat is het erg mooi om te zien! We rijden via Invercargill (een hele saaie stad of zijn we inmiddels te verwend?) snel door naar de Catlins. Een kuststrook die tot de World Heritage route behoord. Hele mooie route! Aan het eind van de dag drinken we een wijntje op het strand en zien we ineens een yellow eye penguin uit het water komen. Hij lijkt ergens op te wachten en ja hoor daar komt zn partner uit het water. Genietend van een wijntje bekijken we deze dieren op een afstandje. De volgende dag vervolgen we de route enbezoeken de cathedral coves. Deze zijn alleen met eb te bezoeken en met onze hoofdlamp kunnen we redelijk ver de grot in tot we ineens een baby blauwe penguin zien. Hij kijkt erg bang en snel laten we hem alleen. Zo bijzonder dat je in dit land nog zo veel wilde dieren hebt! Aan het einde van de dag rijden we langs een leuk stel, waar je een boompje kunt planten om je footprint te verkleinen! Na al dat vliegen vinden we dat we dit wel verplicht zijn en platen we een boom die erg geliefd zijn bij de vlinders. Over 10 jaar is de boom 3 meter hoog...

De internettijd is alweer om, dus we gaan er weer vandoor!

Groetjes!

Op naar het Zuidereiland!

Hallo allemaal,

Helaas zit onze reis in Nieuw Zeeland er al weer bijna op. We hebben ontzettend veel gezien, waardoor de maand ook echt is omgevlogen! We hebben echt een mooie tijd gehad hier, maar kijken stiekem ook wel uit naar het warme Vietnam. Het is hier nu namelijk echt herfst geworden en dan is het toch behoorlijk koud 's nachts in je campertje. We brengen onze laatste dagen in Nieuw Zeeland door in Kaikoura. Een mooi plaatsje aan de zee waar je aan de andere kant uitkijkt op de besneeuwde toppen van de Alpen. We willen hier graag nog de walvissen gaan spotten die hier door de diepte van de zee en de koude Antartica zee stroom vlakbij zitten. Toen we vanochtend gingen boeken vertelde ze echter dat de tochten de afgelopen drie dagen geannuleerd zijn vanwege de onstuimige zee. We hebben voor morgen en anders voor zondag een plekje gereserveerd, dus we gaan duimen dat de zee zich een beetje koest houdt!

Ons vorige verhaal stopte op het moment dat we de dag erna de Tongariro Alpine Crossing gingen lopen. In de shuttle bus op weg waarschuwde de chauffeur nogmaals dat je goed voorbereid moet zijn en hij vond Sanne's spijkerbroek er niet goed voorbereid uitzien ha ha! Op zijn advies maar een regenbroek geleend, maar gelukkig kwam al snel de zon door en hebben we een prachtig uitzicht op Mt, Ngauruhoe (Mount Doom uit Lord of the Rings). Wilbert twijfelt nog even of hij deze ook nog gaat beklimmen (3 uur extra lopen), maar we besluiten om maar de reguliere route te vervolgen in de wetenschap dat we nog 6 uur te gaan hebben. De rest van de tocht is soms behoorlijk pittig (ik snap helemaal wat je bedoeld Lenneke), maar de uitzichten op de vulkanen zijn meer dan de moeite waard. Alle karters zijn gevuld met water, dat een hele mooie blauwe kleur heeft. Kan nu wel zeggen dat wij dit de mooiste eendaagse wandeling in Nieuw Zeeland vonden! Je moet wel een beetje geluk hebben met het weer, want de volgende dag worden we (met spierpijn) wakker en is het zo mistig dat je niks had kunnen zien! We laten de mist snel achter ons en vertrekken richting Wellington. Dit is de hoofdstad van Nieuw Zeeland en blijkt een bruisende stad te zijn. We bezoeken het te Papa museum (het nationale museum van Nieuw Zeeland). Het blijkt naast het feit dat het gratis toegankelijk is ook een prachtig museum te zijn met een hele indrukwekkende fototentoonstelling van Brian Brake (echt een aanrader voor de fotoliefhebbers). Het museum is zo groot dat je er wel dagen zou kunnen doorbrengen, zoiets zouden we ook echt in NL moeten hebben. De volgende ochtend pakken we de boot naar het Zuidereiland. Door de prachtige fjorden komen we aan in Picton. Vlakbij Picton ligt het de Malbourgh wijn streek (een van onze favorieten), dus daar moesten we zeker een kijkje gaan nemen. Vooral bij wijnhuis Forrest heerlijke wijnen geproefd in een mooie tuin met lekkere hapjes erbij. Angezien Sanne de bob was die dag had ze maar een klein beetje geproefd van alles en dat was maar goed ook, want een stukje verder op stond de politie al klaar met een alcohol controle (1e keer in haar leven dat ze moest blazen ha ha). Nou ja blazen, je moest 1,2,3,4 zeggen?? Duurde even voordatze dat doorhad

, maar gelukkig zijn het apparaat no alcohol (helaas geen bob steutelhanger gekregen ).

We komen die middag aan in het Abel Tasman National Park waar we gelijk een kayak boeken om de volgende dag een tochtje te maken. 's Ochtends na een lange instructie mogen we dan eindelijk gaan freedom kayaken. Erg mooi om de het National Park vanaf het water te zien. We varen langs de kliffen en eilanden, waar een zeehondenkolonie zit. De zeehonden vinden de kayaks maar wat leuk en zwemmen eronder door en op een gegeven moment springt er bijna eentje bij Wilbert achterop. Hij is niet bang voor pijlstaartroggen, maar vond dit toch iets minder geslaagd ha ha! Op een strandje mochten we de kayaks achterlaten en zijn we terug gelopen naar onze camping. Al met al een onvergetelijke dag (thnx voor de tip Em & Frank).

We vervolgen onze reis richting het noordelijkste puntje van het Noordereiland, de Farewell Spit. Tijdens een wandeling langs de kust zien we honderen zwarte zwanen (dat had jij echt prachtig gevonden mam). s Avonds op een mooie camping aan het strand gerelaxt en een gezellige avond met een local (Paul) beleefd. Hij had zelf bier gebrouwd en daar hebben we van genoten. Hij heeft jaren voor de DOC gewerkt en is nu rond de 70 en maakt nog steeds de meest bizarre wandelingen. Leuke man! We trekken verder naar het zuiden richting de gletsjers. Op een DOC camping aan een lake ontmoeten we twee leuke stellen uit Tjechie, waarmee we 's avonds helaas ter vergeefs nog een zalm proberen te vissen in het lake. De volgende dag maken we met de Tjechende Alex Knobwandeling op advies van de DOC. Het blijkt wederom een behoorlijk pittige track (3 uur stijgen), maar eenmaal bovenop de berg is het uitzicht naar de Frans Jozef Glacier meer dan de moeite waard. Het isniet zo indrukwekkend als dePerrito Moreno, maar we hadden het zeker niet willen missen. Na drie uur pittig dalen (ja we hebben echt nog geen seconde spijt gehad van het feit dat we onze wandelschoenen hebben meegenomen) gaan we naar wederom een DOC camping aan het strand waar we 's avonds genieten van een mooie zonsondergang.We hebben tot nu toe erg veel geluk met het weer (nog geen regen gehad), maar van de sandflies worden we wel een beetje gek. Het zijn hele kleine vliegjes die je echt aanvallen en de bultjes jeuken nog erger dan muggenbulten. Het schijnt alleen maar erger te worden op het Zuidereiland jippie

's Ochtendsnog de mooie weerspiegeling van de besneeuwde toppen van o.a. de Mount Cook gezien in Lake Matheson. We trekken verder naar het zuiden en bezoeken onderweg een mooie winerie in Wanake.

We krijgen een melding dat onze internettijd er weer bijna op zit, dus de rest van onze ervaringen op het zuidereiland houden jullie nog van ons tegoed! We horen dat jullie inmiddels ook lekker weer hebben en zelfs al aan het BBQ-en zijn geslagen in het park, goed om te horen!

Tot snel met hopelijk een mooie foto van een walvis staart!

Groetjes van ons!

Walking on a dream....

Hoi hoi!

Het heeft even geduurd, omdat we ondergedompeld waren in al het prachtigs in de pacific ocean en vervolgens bleek dat Nieuw Zeeland nog een beetje achter loopt op Zuid Amerika v.w.b. Wifi. In Zuid-Amerika kun je echt op elke hoek van de straat gratis internetten, maar hier moet je per uur en per mb downloaden betalen. Wat dat betreft kunnen ze hier nog wel wat leren van Zuid - Amerika!

We zitten nu op het Noordereiland van Nieuw Zeeland, maar voordatwe daar wat over vertellen willen we jullie onze geweldige belevenissen op Paaseiland en in Frans Polynesie natuurlijk niet onthouden. Vanuit Santiago vlogen we op Paaseiland (met eindelijk een vliegtuig van LAN met schermpjes voor films, Wil kon z'n geluk dus niet op). Na 5,5 landen we op het vliegveld van Hanga Roa met welgeteld 1 start-/ landingsbaan. Bij aankomst stond het personeel ons al op te wachten met prachtige gele bloemen voor in Sanne's haar en lokale muziek. Dat is nog eens beleving, daar kunnen ze op Schiphol met hun belevingstoiletten toch niet tegen op hoor! De mevrouw van ons hostel stond ons al op te wachten met een bordje met onze naam erop en van haar kregen we ook gelijk allebei een mooie bloemenkrans. Samen met de Zwiterse Marcus werden we naar ons hostel/ camping gebracht. Prachtig gelegen aan het water met een eigen douche, wat een luxe na die hostels! We konden onze nieuwsgierigheid niet bedwingen en zijn gelijk een stuks langs de kust gaan wandelen op zoek naar onze eerste Moai. En ja hoor na een klein stukje wandelen kwamen we ze al tegen. Ontzettend bijzonder om deze beelden in het echt te zien en wat zijn ze groot! De meeste Moai's staan langs de kust met hun gezicht naar het land gericht om de Rapa Nui (orginele bevolking) te beschermen. Tijdens onderlinge stammenstrijden en tsunami's zijn er veel Moai's verwoest, maar een aantal Moai's zijn eind vorige eeuw hersteld. Bij een mooi restaurantje hebben we een heerlijke geitenkaassalade (ja die hoeft Sanne gelukkig niet te missen hier) en een risotto met schelpdieren gegeten. Daarna zijn we snel teruggegaan naar ons hostel, want daar zou de zon ondergaan. Wow, wat een mooie zonsondergang! 's Avonds besloten dat we de volgende dag een auto zouden huren i.p.v. eentour vanwege het grote prijsverschil. Het is sowieso een erg duur eiland. Voor een fles water betaal jeong. 3euro. Met onze 4x4 hebben we de volgende dag over het eiland gecrost. Omdat we geen tour hebben genomen zijn we langs het museum gegaan om wat te leren over de geschiedenis van het eiland en natuurlijk hebben we ook weer een aantal ahu's (platformen) met Moai's bewonderd. Ook zijn we langs een crater van een vulkaan gegaan wat erg mooi was door de verschillende kleuren water en planten die erin en erlangs groeien. Aan het eind van de dag een heerlijke duik genomen op het enige strand van het eiland. 's Avonds natuurlijk weer de mooie zonsondergang gekeken bij ons hostel. Het rond cruisen in onze 4x4 beviel zo goed dat we besloten om de volgende dag weer de auto te huren en dan voor 24 uur zodat we de Moai's bij zonsondergang en zonsopgang konden bekijken. En 's avonds was het zover we hebben we de vier bij elkaar staande moai's bij zonsondergang bekeken. Wat een magisch moment was dat. Natuurlijk hebben we hiervan mooie foto's gemaakt, die zeker uitvergroot gaan worden thuis! De volgende ochtend stonden we om 6.30 uur klaar om samen met de Zwiterse Marcus en een oudere Fransman de zonsondergang te gaan bekijken bij de 15 naast elkaar staande Moaoi's (Tongariki). Toen de zon net opkwam was het erg bewolkt waardoor er weinig te zien was, maar na wat geduld kwam de zon ineens te voorschijn en hebben we een uur stilzwijgend zitten kijken naar dit natuurwonder. Nu wisten we het zeker, Rapa Nui is echt een droom waar je in terecht komt. Zo magisch, niet te omschrijven. Deze mooie ervaringen zullen we nooit vergeten dat is zeker. De rest van de dag nog een beetje rondgetuurd over het eiland. Heerlijke vis gegeten bij een klein tentje aan de haven terwijl de schildpadden in het water naast ons zwommen. Toen we weg wilden rijen naar ons hostel om de auto in te leveren bleek dat we een lekke band hadden

Gelukkig schoot een local ons gelijk te hulp, want we bleken maar de helft van het benodige materiaal te hebben om de band te kunnen verwisselen. 's Avonds was het alweer tijd om dit bijzondere eiland te gaan verlaten. Met een beetje pijn in ons hart (wanneer kom je hier nog terug, maar je weet het nooit...) en heel veel mooie herinneringen steeg ons vliegtuig weer op richting het volgende paradijs: Frans Polynesie. De Zwiterse Marcus bleek hetzelfde around the world ticket als ons te hebben en vloog ook gezellig mee. Hij is 50 en heeft een eigen goed lopendconsultancy bureau, maar was toen aan iets anders en heeft dus net een een nieuwe baan geaccepteerd en wilde daarom een break voordat hij hiermee ging starten. Zijn vrouw runt nu het consultancy bureau en kan daarom maar een paar keer onderweg langs komen. Doet hij jullie ook al een ee beetje aan iemand denken? Ik zag wel een gelijkenis met Lennart. Zelfde leefdtijd, management bureau gehad, cariere switch, sabbatical ha ha! Maar gelukkig is Lennart dichter bij huis gebeleven Anita! Was echt een ontzettend aardige gast, waar we veel mee gelachen hebben!

Omdat we wat vertrokken met wat vertraging kwamen we midden in de nacht aan op Tahiti. Ondanks het tijdstip stonden ze ons ook hier op te wachten met muziek en een mooie witte bloem voor in ons haar. De eerste nacht in Tahiti op advies van Marcus doorgebracht bij een Zwitser die een hotel had. Mooie kamer met een heerlijke stortdouche (zo eentje die jij ook hebt Li, die willen wij ook thuis!!!). De volgende ochtend heerlijk ontbeten met Frans stokbrood met brie mmmmmm. Ja het is echt net Frankrijk hier. Toen snel de ferry gepakt naar Moorea, want daar wilden we graag heen. Op de ferry kwam dit tropische eiland al snel in zicht. Super blauwe zee, overal koraal en witte stranden met palmbomen. Wow, onze droom blijft maar door gaan. Met le Truck naar onze bungalow toegereden in de middle of nowwhere. Bij aankomst gelijk onze badkleding aangetrokkken en met snorkel uitrusting de zee ingedoken die welgeteld 10 stappen van onze bungalow aflag. En na 2 meter zwem je al door het koraal heen met vissen in alle kleuren van de regenboog. Door het koraal komen de golven niet aan op het strand, maar breken waar het koraal begint. Het is dus heel rustig water, waar je lekker in kunt ronddobberen. Voor de deur van onze bungalow was een prive strandje en wij waren de enige in ons bungalowparkje, dus het was heerlijk rustig. Wel zijn de mensen (ook onze eigenaren van het park) niet echt aardig. Een beetje de Franse cultuur zullen we maar zeggen, dus dat is wel even afkikken na al die Zuid Amerikaanse gastvrijheid. Het schijnt echt een probleem te zijn op dit moment in Frans Polynesie, de prijzen zijn erg hoog (Westers), maar de service door de locals is dramatisch. Op dit moment is er een afname van 30% van het aantal touristen en hebben al een aantal hotels moeten sluiten. Zonde! 's Avonds een uur naar de supermarkt gelopen (ja je moet wat voor rustig over hebben pff). Op de terugweg besloten we te gaan liften en gelukkig zijn er ook aardige mensen en hadden we binnen 2,5 min. een lift in een truck. Ja pap, evenaren we toch nog een klein beetje jouw reis door Europa! Ook hier weer prachtige zonsondergangen op het bounty strand! De volgende dagen ook heerlijk gesnorkeld en toen Sanne net op het punt stond om de zee in te lopen zwom er ineens een pijlstaartrog voorbij. Wil vond dit natuurlijk machtig mooi en lag gelijk met zn snorkelset in het water. Wat een grote beesten. Ze zijn in principe niet gevaarlijk, maar kunnen we met een pijl uit hun staart schieten als ze zich bedreigd voelen. Die australische krokodillen man is door een pijlstaartrog gedood. De volgende dag waren er een aantal vissers hun gevangen vis aan het schoonmaken in het water en ja hoor daar waren alweer drie pijlstaartroggen. Toen we ze aan het bewonderen waren met onze snorkelset zagen we ineens iets anders groots; haaien! Ook deze waren volgens de vissers in principe niet gevaarlijk. Het zijn relatief kleine haaien die door het koraal kunnen komen. Toch best groot een haai van 2 meter op 2 meter afstand..maar wel erg bijzonder! Na een paar dagen snorkelen vonden we het wel tijd voor wat beweging en hebben we over het eiland gefietst. Toen we een bordje uitkijkpunt (Belvedere) tegenkwamen dahten we oh misschien wel leuk. Een uur later kwamen we volledig bezweet boven en bleek het toch een behoorlijk steile helling te zijn. De locals verklaarden onze voor gek op onze fietsen zonder versnellingen, maar ja je bent NL of niet toch? Na een prachtig uitzicht gingen we vliegensvlug over de afdaling naar beneden. Toen we eenmaal beneden waren bleek Wil z'n fiets het te hebben begegeven (toch iets te veel en te hard moeten remmen). Gelukkig waren er twee aardige Fransen die ons een lift teruggaven met de fiets achterin. De volgende dag hebben we een nieuwe poging gewaagd met nieuwe fietsen en zijn we door de ananasvlaktes gereden, hebben we heerlijke vruchtensapjes geproefd en de tropical garden bezocht. Ook de tropical garden was bovenop een hoge berg en toen we een beetje oververhit boven kwam liet de aardige eigenaresse haar kleinzoon ons de weg wijzen naar de waterval. Verscholen in de bossen hebben we daar heerlijk afgekoeld en vervolgens demooie tuin bekeken.Mam, die mooie bloemen die tegen de schutting opgroeien bij jou waren hier ook! Na afloop nog een huisgemaakt ijsje van kokos, bananen en mango gegeten! De volgende dag nog heerlijk gesnorkeld, natuurlijk een mooie pareo gescoord en een kanotochtje in de zee was het tijd om te genieten van de laatste mooie zonsondergang in Moorea. De volgende dag toen we stonden te wachten op de bus stopte de laundry service van het Hilton en mochten we gratis meerijden. Ja zijn toch de facilitaire mensen he die een natuurlijke gastvrijheid hebben

!

Met de ferry weer terug naar Tahiti voor nog een nachtje in het hostel van de Zwitser. Samen met Marcus (die ook weer dezelfde vlucht had) 1 kg verse rode tonijn gekocht en 's avonds sashimi gemaakt. Ja na 1x sushi in Santiago begonnen we wel wat afkickverschijnselen te krijgen van die min. 2x in de maand sushi in NL. Na het eten nog kennisgemaakt met een Zweeds stel die een visserboot willen kopen in Tahiti en daarmee terug willen varen naar Zweden. Absoluut gek, maar wel leuk gek. De volgende ochtend vroeg vertrok ons vliegtuig naar onze volgende bestemming Nieuw Zeeland. Toen we de plannen maakten voor ons reis wilde Sanne graag naar Zuid Amerika en Wilbert naar Azie. Omdat we ons niet gerealiseerd hadden dat de pacific ocean zo groot was, bleek een tussenstop in Nieuw Zeeland noodzakelijk. Heel vervelend natuurlijk en alleen eentussenstop maken kan natuurlijk niet in zo'n mooi land, dus die extra maand was al snel toegevoegd. Toen we in Auckland aankwamen gelijk onze inniminnie, schattigecampervan (Mazda Bongo) opgehaald met een stuur rechts (help) en links rijden (help). Godzijdank hadden we een automaat, anders hadden we de eerste rotondes en de drukke snelweg echt niet overleefd. 's Avonds op onze eerste camping in Waiwhera de camper een beetje ingericht. Er staan een tweepersoons in, een klein kooksteltje en een uitklapbare tafel. Een beetje passen en meten, maar gelukkig is het mooi weer en kunnen we een beetje wennen aan het leven van een kampeerder. Op de eerste camping stonden er gelijk een aantal oudere locals voor de camper, die een gezellig praatje kwamen maken en ons vertelden over de dingen die we echt moeten zien hier! Na ons eerste ontbijtje op onze opklapstoeltjes en opklaptafel vetrokken we verder richting het noorden langs de kust. We rijden door het geweldige heuvelachtige landschap en overnachten in Taupo Bay, op een mooie camping langs het strand. De volgende ochtend hebben we een gemiste oproepen en smsen. Dan pas horen wij over de Aardbeving in Japan en de tsunami dreiging in de pacific ocean. Gelukkig hebben wij hier niks van gemerkt. Bij het ontbijt raken we aan de praat met een Nederlands echtpaar die 30 jaar geleden in Nieuw Zeeeland zijn komen wonen! Na weer wat goede tips en een wandelingetje over het strand vertrekken we richting de Ninety Mile beach (helemaal in het noorden van het Noordereiland). Dit is een officiele snelweg (100 km p/u) over het strand. Helaas is onze van daar niet voor verzekerd en rijden we een klein stukje en maken we een lekker kopje koffie op het strand in ons keukentje. We vervolgen onze weg richting het Kauri Tree bos voor onze eerste nacht op een DOC camping. Dat zijn campings van de lokale overheid die goedkoper zijn en vaak onbemenst en soms zonder douche. We kamperen echt midden in het bos en als we 's ochtend onze deur openschuiven ruiken we het frisse bos en zien we de zon opkomen. Dat is nog eens lekker wakkerworden. We maken een wandeling naar de Kauri Trees, dat zijn hele grote bomen die vroeger overal in Nieuw Zeeland groeiden. Vanwege het mooie hout hebben we de Britten vroeger veel gepakt en worden de bomen nu beschermd. Mooie tropische bossen die heerlijk ruiken! Op de volgende camping kun je een nachtwandeling maken om Kiwi's (grote vogel en symboolvan Nieuw Zeeland)te spotten. Met onze hoofdlampen op zijn we er helemaal klaar voor en in het begin zien we gloeiwormen, een aal en horen we Kiwi's maar zien we ze niet. Aan het einde van de wandeling wordt ons geduld beloond en ziewe een Kiwi, leuk! Na een nachtje heerlijk slapen en dromen over de kiwi's Op de weg naar Waihi zijn we natuurlijk even gestopt bij een winery. Een heerlijke chardonnoy geproeft en toen gekocht, waarvan we 's avonds hebben genoten op onze campsite. Gisteren hebben we de open goudmijn in Waihi bezocht en hebben we heerlijk gebadderd in de hot pools vlakbij Rotarua. Dit zijn natuurlijke bronnen van circa 99 graden die ze middels rivierstromen laten afkoelen tot 40 graden. Heerlijk ontspannend dus! Vandaag hebben we Wai O Tapu bezocht. Ook allemaal geisers en meren die door het feit dat diteen vulkanische gebied is kokend water omhoog spuiten. Geweldig om te zien. We bezoeken hier ook de Lady Know geiser die water 5 meter omhoog spuit en de modder pools. Via het prachtige Lake bij Taupo zijn we nu aangekomen in het National Park Tongariro. We gaan morgen de Alpine Crossing, een trekking van20 km, ong. 8 uur lopen maken. Hier is ook een deel van Lord of the Rings opgenomen en het schijnt erg mooi te zijn. We vertrekken om 7.00h, dus nu lekker ons bedje in! Truste!

Groetjes, Wil & San

Zuid-Amerika: wat een geweldig continent!!

Hallo allemaal,

Inmiddels zijn onze laatste dagen in Zuid-Amerika alweer aangebroken. We zitten nu in Santiago (Chili) wat een super leuke stad blijkt te zijn. We hadden een drukke, vieze stad verwacht, maar het blijkt een hele relaxte en relatief rustige stad te zijn. Je hebt echt niet het gevoel dat hier 6 miljoen mensen wonen. Vooral de wijk Bella Vista is echt een leuke wijk met veel terrasjes en leuke winkeltjes! Vandaag zijn we op advies van de Spaanse Alfonso meegegaan met de Free Tour door de stad. Je hoeft vooraf niks te betalen, maar betaalt de local (gids) als je de tour leuk hebt gevonden. Volgens mij bestaat dit conceptnog niet in Rotterdam.... Met eenleuke groep hebben we de stad verkend en na afloop hebben we met een canadees stel nog een heerlijke pisco sour gedronken op een terrasje in Bella Vista, erg leuk! Morgen gaan we we metde elevator nog de heuvel op in de stad om van het uitzicht te genieten en vrijdag vertrekken we naar het `toetje` van Zuid Amerika: Isla de Pascua oftewel Paaseiland! Daar gaan we genieten van onze allerlaatste dagen in Zuid Amerika! We hebben echt een geweldige tijd in Zuid Amerika gehad en ondanks dat het niet op nummer 1 stond op Wilbert z´n wensenlijstje heeft het continent toch ook zijn hard gestolen! We hebben elkaar nu al beloofd dat we zeker nog een keer terug willen komen omhet noorden van Zuid Amerika te ontdekken (Noord Bolvia, Peru, Ecuador, Colombia,Galagapos eilanden). Bij deze staat dit dus ook gelijk zwart op wit op papier;-) Wel willen we dan echt spaans spreken, want hoewel we ons nu redelijk kunnen redden in een combi spaans/ engels is het zeker voor het noorden een must hebben we gemerkt in die paar dagen in Bolivia.

Maar jullie zijnnatuurlijk nog benieuwd hoe het paardrij avontuur is afgelopen in de buurt van Salta...Middels de foto hebben weal een tipje van de sluier opgelicht, maar meiden jullie geloven het nooit. Nahet ski avontuurvorig jaar waarbij Wilbertals beginner na 2 dagenfluitendvan een schans afsprong, zo zat hij de eerste dag al in galop op een gaucho paard ha ha! Nou moeten we wel zeggen dat de paarden echt supergetraind waren, maar snel waren ze wel! We waren met z'n 2-en, dus we hadden een prive tour met onzeGaucho Tono. In tegenstelling tot in bv NL hou je de teugels in 1 hand vast.De paarden waren echt super voorwaarts en`dribbelen` meer dan dat ze stappen. Als je de teugels een beetje omhoog houdt gaat het paard al sneller. En de zadels waren goddelijk. Geen keihardezadels waarin je na 2 uur al een houtenkont hebt, maar heerlijke zachte bontkleden op het zadel!Wehebben 2 dagen door debergen(hele steile, smalle hellingen) en dwars door (diepe)rivierenheen gereden en het was echt geweldig! De filmpjes zijn gemaakt, maar het lukt helaas niet om ze up te loaden, dus die volgen thuis! Eva: voortaan moeten we ff een retourtje Chicoanna boeken voor een buitenrit hoor;-)Onderweg stopten we bij vrienden van Tono in de middel of nowehere om te BBQ-en en die Argentijnse BBQ`s zijn echt geweldig lekker! Wehebben veel nieuwe ideen opgedaan voor de BBQ; dus ik denk dat we weer vaak in het vroezenpark te vinden zullen zijn van de zomer! We hebben echt genoten van deze twee dagen en we hopen zeker nog ergens anders een paardrijtocht te kunnen gaan maken!

Na dit avontuur zijn we verder getrokken naar Cafayate, een wijngebied tussen Salta en Tucuman in. We kwamen terecht in een heel grappig hippie hostel, waar de argentijnen bij aankomst al lekker aan de biertjes en blowtjes zaten. Het is echt niet normaal hoeveel de argentijnen hier blowen, dan zeggen ze wat over NL... Wilbert zat al snel gezellig aan de biertjes met de mannen en Sanne had al snel de heerlijke hangmat gevonden om een boek te lezen! Toen we eigenlijk al op het punt stonden om ons bedje in de duiken rond een uurtje of 10 nodigden ze ons uit om mee te gaan naar een wijnfestival in Animana (een dorpje in de buurt). We dachten we gaan wel evengezellig mee , uiteindelijk waren we om 6 uur thuis pffffff. Was welerg gezellig, ondanks dat de wijn niet te drinken was (best bijzonder op een wijnfestival?) en het hier een traditie is om met schuim te spuiten. We hadden even een flashback van de schuimparty´s in onze jongere jaren ha ha! We hebben hier ook een dag fietsen gehuurd en zijn langs de bodega`s gaan fietsen voor een tour en natuurlijk een wijnproeferij! mmm heerlijke wijnen gedronken vooral de Vasija Secreta Malbec en de Nanni Rose waren onze favorieten, dus als iemand die ergens tegenkomt graag een doosje bestellen voor de stadhoudersweg 140c ;-), want verschepen bleek toch een beetje prijzig te zijn helaas. De laatste avond in ons hostel nog gezellig met elkaar Choripan (worst op een broodje)gegeten. Ondanks dat hetecht basic was (we moeten toch een beetje ons budget in de gaten houden, want goedkoop is het zuiden van Zuid- Amerika zeker niet), was het echt een super gezellig hostel!

Na Cafayate zijn we doorgereisd naar Taffi del Valle. Hier hebben we eenhele mooie mountainbike tocht gemaakt op een bergafdaling vanmeer dan 1000 meter naar beneden en hebben we met2 Argentijnsen meiden het lokale kaasfestival bezocht. Ook hier was het weer bijzonder, want op het hele kaasfestival was maar 1 kaaskraam en verder alleen maar vlees, patatas fritas en veel folklore muziek. Dus waarom het nu een kaasfestival is dan snappen wij (en de Argentijnen) nog steeds niet eerlijk gezegd, maar gezellig was het wel en dat is het belangrijkste toch?! De laatste avond hebben we met een een andere groep Argentijnen weerheerlijk van de BBQ gegeten. We hadden zelf vlees gekocht bij de slager (geen idee wat het precies wat, in ons beste spaans hadden we uitgelegd dat het voor de BBQ was). Bleek dat we echt de allerlekkerste steak hadden van de BBQ avond. We waren dus wel een beetje trots op onzelf. En voor de verandering niet afgezet als tourist jeeh!

Na Tafi was Mendoza onze laatste stop in Argentinie. De verwachtingen waren hooggespannen van dit bekende wijngebied. Vol verwachting stapten we dan ook op ons fietsje voor een nieuw rondje langs de bodega´s. Helaas bleek het hier naast het feit dat het heel druk was op de wegen en de omgeving niet bijzonder was ook het tourisme een beetje naar de bol gestegen van de bodega houders. In Cafayate kon je gratis dan wel tegen betaling van 5 pesos wijnen proeven, hier moest je bij elke bodega betalen en was het doel meer geld verdienen dan met trots je dewijnen telaten proeven. Beetje jammer. Geef ons maar Cafayate, zelfde kwaliteit wijnen en veel meer charme en authenticiteit. Ook de stad Mendoza zelf is niet bijzonder, al met al geen aanrader wat ons betreft. Gelukkig was de busrit van Mendoza naar Santiago dwars door het Andes gebergte prachtig en hebben we in stijl afscheid genomen van dit mooie land!

We hopen dat bij jullie alles goed gaat? Gezienalle nieuwtjes die ons bereiken, gebeurd er bij jullie ook genoeg! Voor diegene die op wintersport gaan geniet ervan en doe voorzichtig! Eef; hoop echt voor je dat je een beetje kansnowboarden met je voet!

Na paaseiland vliegen we door naar Frans Polynesie, waar we heel vervelenend een weekje gaan genieten van de bounty stranden, dus geen idee wanneer we weer internet hebben. Maar wanneer we in Nieuw Zeeland zijn laten we zeker weer wat van ons horen!

Groetjes Wil & San

Walvissen, lama´s en flamingo´s!

Buenos Dias,

Imiddels hebben we al weer heel wat kilometers per bus (in totaal hebben we al 120 uur in de bus gezeten

, ja Lein wij zijn nog niet overstag gegaan om meer te betalen voor een vliegtuig ha ha)en boot afgelegd en dus ook weer supergave dingen gezien en meegemaakt!De laatste keer stonden we op het punt om de Navimag boot te nemen van Puerto Natalles naar Puero Montt. We hadden een vierpersoonshut geboekt en bij de check in bleek dat we waren ingedeeld bij 2 denen die we al eerder waren tegengekomen in El Calafat. Hele aardige mensen, maar ze stoppen echt niet met praten. Vier dagen in 1 hut leek ons toch wat veel van het goede en na wat lief lachen naar de incheck meneer boekte hij de denen over en hadden we de hut voor ons zelf alleen en dat was maar goed ook want je kon je kont niet keren zo klein was de hut. ´s Avonds aan de bar natuurlijk gelijk een lekkere pisco sour (nationale drankje van Chili) gedronken en gelijk aan de praat geraakt met wat iets later bleek een Fries (Micha) uit Hinderlopen. Na wat drankjes zijn we ons bed ingedoken om om 7.00h gewekt te worden voor het onbijt met heerlijke keiharde broodjes mmm. Voor de zekerheid hebben we toen een pilletje tegen zeeziekte ingenomen, maar dat was geen succes. Bij de infomeeting zaten we allebei te slapen. Micha had ons allang voor gek verklaard dat we pillen gingen innemen tegen zeeziekte, watjes he die randstedelingen. Nadat we pil-en zeeziekte loos waren hebben we voor op de boot uren dieren staan spotten samen met de gids en de Ierse Rose en de Nederlandse Vosse. En niet voor niks want na dolfijnen, zeeleeuwen, albatrossen, otters was het dan zover we zagen een walvis in de verte!! Met een twee meter hoge waterfontijn zagen we hem in de verte aankomen en hij kwam nog redelijk dicht bij onze boot ook waardoor we een stuk van zn rug konden zien. Wow wat een gave ervaring was dat! De andere walvissen die we later zagen bleven verder bij de boot vandaan, dus het was echt een unieke ervaring! Na al dat spotten in de kou was het wel tijd voor een heerlijke warme chocolademelk met rum mmm. De laatste avond hebben we met zn allen nog een dansje gewaagd op de dansvloer, maar wat voelje je houterig bij al die zuid amerikanen zeg, wat kunnen die dansen! Al met al waren het vier super leuke dagen op de boot en was het weer tijd om aan landte gaan.Wehadden voor ´s avonds al een bus geboekt naar Vinadel Mar, dus we hebbenoverdag samen met Micha een beetje rondgehangen in Puerto Montt en heerlijke zalm gegeten in een houten huisje aande haven. De volgende dag kwamen weaan in Vina del Mar aan de kust van Chili. We hadden hier al een kamer geboekt in hetCarlos en Gisela house. Na een warme ontvangst door deze Chileense familie met een zoon die net in Amsterdam was geweest en ons vol trots zijn wietasbak liet zijn hebben we heerlijk een duik genomen in het zwembadje. Al snel hadden we ook de BBQ gespot envervolgens hebben we elke avond heerlijke steaks en vis van deBBQ gegeten.De volgende dag zijn we natuurlijk een bezoekje gaan brengen aanValparisso(een stadje naast Vinadat op de werelderfgoedlijst van Unesco staat).Nadat we wat infohadden ingewonnen bij de Tourist info (er zijn namelijk ook delen van de stad, oa de haven, waar je beter niet kunt komen ivm veiligheid) zijn we heerlijk rond gaan slenteren door de kleine straatjes, waar allerlei kunstenaars mooie muurschilderingen hebben gemaakt en muzikanten op pleintjes muziek aan het maken zijn. Wat een verrassing deze wijk! Jap en Ireen; jullie zouden dit ook echt gaaf vinden, wat een creatieve mensen hier! De volgende daghebben wefietsen gehuurd samen met de Canadesen uit hostel (Erica, Lee, Sebastian en Maries) en zijn we lekker langs de kust gaan fietsen. Na een heerlijke lunch aanhet strandmet een completa (dat is een soort hotdog met advocado en veel teveel mayo, en dat eten alleChilenen) zijn we weer teruggefiets naar Vina.´s Avonds hebben we de busgenomennaar San Pedro de Atacama, dit plaatje ligt helemaal in het Noorden van Chili envlakbij de grens met Bolivia en natuurlijk een perfecte uitvalsbasisomde zoutvlaktes inBolivia te bezoeken! We hebben hier zoveel goede verhalen over gehoord, datwe het niet over ons hartkonden verkrijgen om deze niet tebezoeken. Met een 4x4 jeep zijn we ´sochtends vroeg vertrokkenvan San Pedo de Atacama (ong.2500 meter hoog) naar de grens metBolivia(ong.4000 meter hoog). In onze jeep zaten ook de Spaanse Alfonse en de Zwitserse Sonja en Roland(ja Ro je hebt naamgenoten in Zwitserland) en onze chauffeur was de oude Pedro die gelukkig rustig en voorzichtig deed op het hobbelige zand.Bij degrens bleek dat we voor de zoveelste keer een exit formulier kwijt waren (we worden toch iets te relax), maar dankzij de Spaanse Alfonse deze keer gelukkig geen problemen. We moeten echt Spaans leren, alles is dan 100x makkelijker hier. De woestijn van Bolivia is 1 van de droogste gebieden ter wereld, maar daar hebben wij weinig van gemerkt. Het is hier namelijk regenseizoen en op de toppen van de bergen lag sneeuw en er lagen veel grote plassen water. Op de eerste dag door het adembenemende landschap hebben we de berg met de 7 kleuren bezocht, gezwommen in de warm water bronnen en de geisers bekeken. De geisers waren op 5000 meter hoogte en omdat we wel klaar waren met de pillen hadden we geen hoogteziekte pillen meegenomen. Gelukkig had de Pedro coco leaves bij zich (dit is legaal in Bolivia) en door hier op te kauwen voel je je beter op deze hoogtes. Helaas hielpen deze voor Sanne niet en is zij gelijk haar bed ingedoken op het kamp (4000 meter hoog). Wil voelde zich die dag nog goed, maar had ´s nachts geen oog dicht gedaan door de enorme druk op zn hoofd. Met als gevolg dat Sanne de volgende dag weer het vrouwtje was, maar Wilbert helaas niet het mannetje. Ja je moet er wat voor over hebben, reizen is niet alleen maar feest! We zijn deze dag verder door de woestijn gereden langs de tree stone en veel mooie meren met flamingo´s! Ook de lama´s duiken steeks vaker op in de woestijn! Echt super bijzonder om al deze dieren in het wild te mogen bewonderen! ´ S avonds overnachten we in Uyuni, een stadje in Bolivia. Wat een andere wereld dan Chili en Arengentinie. Deze landen zijn vergeleken met Bolivia redelijk westers. Na een lekkere douche en een nachtje redelijk slapen vertrekken we de volgende dag naar de zoutvlaktes. Bij aankomst hebben zijn we een klein beetje teleurgesteld. De zoutvlakte staan door de regen onder water (10 cm) en door de bewolking lijkt het gewoon een meer. Maar dan breekt gelukkig de zon door en schittert het zout onder het water en reflecteren de bergen en wolken in het meer. Adembenemend mooi! Na een mooie wandeling over de zoutvlakte en wat grappige fotomomenten vertrekken we op het dak van de jeep richting een Boliviaans dorpje, waar Sanne het niet kan laten om lama beenwarmers te kopen (zijn zo lekker warm)! Samen met drie Chileense broers vertrekken wij als enige terug naar S.P. de Atacama. Na een nachtje slapen in deafgelegen klein stadje tussen de lama´szijn we weer terug in dit oude stadje. We besluiten om de bus te nemen naar Salta de volgende dag! We hebben gehoord dat je hier mooi kunt paardrijden en Sanne als paarden liefhebster moet toch een keer op een gaucho paard gereden hebben. Morgen is het zover, dangaan we 2 dagen debergen in metde paarden!Voor de liehebbers; Sanne zal een filmpje van Wilmaken op een paard voor het thuisfront! Wordt vervolgd....

Super leuk om jullie berichtjes te lezen trouwens! Rianne, thanks voor de extra fotoruimte! Helaas lukt het niet om via de Ipad foto´s op dit weblog te zetten. Als we weer een cdtje gebrand hebben zullen we weer wat foto´s online zetten.

Buenos noches!

Groetjes van ons!

Van de zon naar het onstuimige zuiden!

Ola amigos,

Speciaal voor Lian

weer een update van ons vanuit Puerto Natales in Chili!Inmiddels zijn we al zo´n drie weken op reis en hebben we ontzettend veel mooie, nieuweervaringen opgedaan. Vanuit Buenos Aires zijn we met de boot en bus naar La Paloma in Urugua gegaan voor een weekje strand. Daar aangekomen bleek het echt de allerdrukste periode van het jaar te zijn daar met vooral Argentijnen. De eerste nacht belanden we dan ook in een hostel met een kamer van 90 dollar per nacht pfff...dat was niet goed voor ons budget. En die kamer zat zelfs voor de rest van de week al volgeboekt. Gelukkig waren ze wel zo aardig om voor ons rond te gaan bellen voor een ander hostel en net op dat moment kwamen Malia en George binnen. Zij hadden net een nieuw hostel (LP hostelbar) geopend en waren nog bezig met de laatste verbouwingwerkzaamheden, maar als we dat niet erg vonden waren we van harte welkom als de eerste echte gasten! Malia komt oorsprongelijk uit de US en had echt mega ADHD, maar was super aardig en behulpzaam! Het was een super relax hostel en dat hadden we nodig ook, want Wil z´n benen waren echt mega verbrand De dag daarvoor hadden we 2 uurtjes op het strand gelegen onder een parasol met zonnebrand, maar daar waren onze witte, NL huidjes toch niet echt op voorbereid. Later bleek dat echt 0,0 locals tussen 12.00 en 17.00h op het strand gaan liggen ( we vonden het ook al zo lekker rustig...). We hadden dus tijd zat om mate theete leren maken. Dat is thee in een speciale kop waarmee iedereen in Argentinie, Chili en Urugua de hele dag rond loopt. Wil heeft gelijk een nieuwe verslaving gevondenen is niet meer weg te slaan bij zn mate cup! Ook zijn we daar verslaafd geraakt aan de Millenium triologie van Stieg Larson; de 1000 boeken op onze Ipad zouden we voor geen goud willen missen! De 2e dag kwam Malia ook nog aan met een kleine puppy voor het hostel Once, wat een schatje was dat! Toen Wil weer een beetje op de been was zijn we naar Cabo Polonio gegaan, een dorpje aan de kust wat een nationaal park is en waar je alleen met een soort 4x4 bus naar toe kan. Het leek een beetje op een hippiedorp/ parade, echt een leuke sfeer! Aan de kust lag een grote kolonie zeeleeuwen lekker te zonnen op de rotsen! Gelijk ook maar een leukemaxi dressgescoord hier! Ook hebben we een Ombues bos bezocht met een bootje. Dat zijn zeldzame bomen die normaal alleen ergens staan, maar hier stonden er heel veel bij elkaar wat dus erg bijzonder is en waar je je heel erg klein bij voelt!

Na een week zon en relaxen waren wel toe aan wat koeler weer en wat actie en zijn we via Buenos Aires naar Ushuaia gevlogen, dat is de zuidelijkste stad ter wereld. Na eenlanding met erg veel wind (wat later erg normaal bleek te zijn hier), zijn we gelijk weer op zoek gegaan naar een hostel. Het is eigenlijk bijna niet te doen om een hostel niet vooraf te boeken in deze periode, het is echt hoogseizoen nu. Helaas bleken de eerste hostels dan ook vol te zitten. Gelukkig was het laatste hostel bereid om even rond te bellen en er bleek nog een bed vrij te zijn in B&B Mysten Kepen. Toen we daar aan kwamen werden we zeer warm ontvangen door Roberto en Rosaria en hun kinderen, echt een super familie. De zoete ontbijtjes waren verukkelijk en ondanks dat ze geen woord engels spreken en wij nog steeds zeer gebrekkig spaans helaas, waren ze super aardig! Toen de volgende dag nog een ontzettend leuk Spaans/ Frans (MarieLou en Sebastian)stel met een kindje van 2,5 (Pablo)aankwam was het helemaal super gezellig in de B&B. We zijn naar het National Park geweest voor een trekking en kanotocht, hebben de gletsjerMartial beklommen enhebben natuurlijk een bezoekje gebrachtaan de Pinguins.Met een klein bootje mocht je ook echt aan land en hebbenwe tussen de pinguins en hunbaby´s ingelopen. Ze waren totaal niet bang eerderheel erg nieuwsgierig! Wat een mooie dieren, daar kan je wel uren naar blijven kijken.Op onze (wat wij dachten) laatste avond was was Sebastian jarig en hebben we met elkaar de nodige heerlijke rode wijntjes en champagne gedronken! De volgende ochtend stonden wij braaf om 5.00h bij de bus, maar helaas geen bus. Er was een staking met wegversperringenin Chili vanwege de voorgenomen daling van de subsidie op gasprijzen, waardoor de grenzen geblokkeerd waren. De volgende dag nog maar even gekeken of er nog goede last minutes waren voor Antartica want niemand wist hoe lang de staking ging duren, maar dat was toch iets te veel van het goede voor ons budget. Toen we ´s avonds om 23h weer in bed lagen, werden we ineens gebeld dat de bus de volgende ochtend toch ging! Vol ongeloof stonden we om 05.00h weer klaar en wonder boven wonder we gingen op weg naar El Calafate! Na 4 grensovervangen gepasseerd te hebben (Argentinie uit, Chili in, Chili uit, Argentinie in) en dus ons hele paspoort vol met stempels en een bootovertocht (waar we kleine wit/ zwarte dolfijnen zagen!) kwamen we na 22 uur eindelijk aan in El Calafate. Het was inmiddels 3.00h ´s nachts en gelukkig had Roberto een vriend in El Calafate met een hostel, waar hij een kamer voor ons gereserveerd had. Toen we aankwamenbleek echter dat we grote problemen waren met de riolering. De heletuin was 1 grote krater. Hij had een kamer in een ander hostel voor ons geboekt, want onze kamer was onbegaanbaar! In NL zouden we ons hier waarschijnlijk erg druk hebben gemaakt, maar inmiddels zijn we wel een beetje gewend geraakt aan de ´South Amerian way´, maak je niet druk alles komt (morgen) goed ha ha! Na een nachtje in een stapelbed bleek ook dit een erg leuk hostel (Lautaro) te zijn. Na 2 nachtjes goed slapen een heerlijk eten (de eigenaar bleek een voormalige chef kok van het enige 5 sterren restaurant in El Calafate) zijn we weer terug gegaan naar het hostel waar de tuin inmiddels weer netjes hersteld was! We hebben in El Calafate natuurlijk een BIG ICE trekking gedaan op de Perito Moreno gletsjer! Het was een behoorlijke trekking; 1,5 naar de gletsjer, 4 uur op de gletsjer en 1,5 terug, maar wat een geweldige ervaring was dat! Op de gletsjer zijn watervallen, kleine riviertjes en de kleuren zijn onbeschrijfbaar mooi een soort wit/ blauwe kleur.

Vervolgenshebben weonze weg vervolgd naar Puerto Natales met de bus, eindelijk zijn we in Chili dus! Ook hier hebben weer via via een super hostel(Tin House). Een soort klein huis met super leukemedebewoners(Simeon uit Australie, 2 belgen dieberg verslaafd zijn aan de bergen en een japanner die geen woord engels spreekt)! Met Simeon hebben we gisteren een trekking gemaakt in het Nationaal Park Torres del Paine. Na een uur buffelen in de harde wind en regen brak daarna heerlijk de zon door en hebben een super mooie wandeling langs het meer met uitzicht op de bergen gemaakt! Je kan hier ook mooie meerdaagse trekkings maken, maar daar hebben we geen tijd voor want vanavond vertrekt onze boot (Navimag) richting Puerto Montt. We varen met deze boot door de fjorden en langs glaciers naar het noorden, het schijnt echt super mooie tochtte zijn, dus we zijn erg benieuwd! Op naar het volgende avontuur! Af en toe is het nog wat onwerkelijk dat je niet hoeft te werken, tijd zat hebt en dus kunt doen waar je zin in hebt! We genieten echt volop, zeker met het vooruitzicht dat we er pas 3 weken hebben opzitten en dus nog 5 maanden te gaan hebben!

Wehopen dat hetbij jullie ook allemaal goed gaat en dat het weer inmiddels watbeter weeris danalleen maar regen!

Hasta Luego!

Will & San

Eerste dagen in BA!

Hola,

Toch maar een berichtje om jullie een beetje op de hoogte te houden

, want we zien dat toch al 3 personen de weblog bekeken hebben zonder dat we hem nog bekend hebben gemaakt (Maybrit, je bent dus toch niet de enige die ons al stiekem had gevonden ha ha)! Na een super afscheid op Schiphol en na een lange vlucht in een vliegtuig vol met Dakar Rally mensen (helaas zat Chris Zegers niet in ons vliegtuig) zijn we veilig geland in deze megastad! Gelijk lekker slippertjes aangetrokken en zonnebril opgezet, want het is hier 36 graden ! Nadat we ingecheckt waren bij ons mooie hostel (Millhouse) zijn we gelijk de stad ingegaan! Wat een geweldige stad en er is zelfs een look a like Rotterdam (Kop van Zuid) buurt; Puerto Madera, waar we ´s avonds onze eerste Argentijnse steak met een heerlijke fles rode wijn ophebben! Beetje boven budget, maar de eerste avond op reis moet je goed vieren toch? De volgende ochtend zaten we weer fris en fruitig op de fiets voor een tochtje door de stad, echt een top manier om de stad te verkennen (Ils; moest weer ff terugdenken aan onze geweldige fietstocht in Bangkok). ´s Avonds wilden we een hapje gaan eten in San Telmo (tango buurt). Ons richtingsgevoel liet ons een beetje in de steek en we stonden ineens in een rare, enge buurt toen we werden aangesproken door een Argentijnse vrouw (Claudia). Nadat ze ons in het spaans had uitgelegd had waar we naar toe moesten stond ze erop dat dat ze een stuk mee zou lopen met ons de goede kant op! Het bleek een super leuke vrouw te zijn die als tuinarchitect/ hovenier werkt (een soort Argentijnse tante Lia ). Voor we het wisten zaten we gezellig in San Telmo op het terras van een restaurant van een vriend van haar een wijntje te drinken! Ondanks dat wij nog maar 10 woorden spaans kunnen en zij maar 10 woorden Engels was het super gezellig! Haar vriend Charlie (een wereldreiziger die sinds kort schilderijen maakt) kwam er later ook nog gezellig bij zitten en bestelde nog een fles wijn en calamaris! Wat een gastvrijheid hier! Uiteindelijk hebben we daar 4 uur met hun zitten eten, kletsen en drinken! Echt een bijzondere ontmoeting! En gister was het natuurlijk oud en nieuw en dat hebben we gevierd in Palermo (een hippe jonge buurt), thanks voor de tip Anja! Heerlijk 5 gangen diner gegeten bij een Italiaans restaurant met veel vino en om 0.00 natuurlijk champagne gedronken met alle restaurantgasten ! Daarna nog even de samba op straat gedanst en toen ons bedje ingedoken! Vandaag de start van de Dakar gekeken en vanavond vertrekken we naar La Paloma in Uruqua om lekker een weekje te gaan chillen aan het strand (Ja Vic er was inderdaad geen strand in BA ).

Feliz nuevi ano! Adios!

Wil & San